تجاوز به حقوق دیگران

رسول خدا (صلی الله علیه و آله و سلم) فرمود:
«أَیُّمَا امْرَأَةٍ اسْتَعْطَرَتْ وَ خَرَجَتْ لِیُوجَدَ رِیحُهَا فَهِیَ زَانِیَةٌ وَ کُلُّ عَیْنٍ زَانِیَة».
هر زنی که خود را معطر سازد و از منزل خارج شود و از کنار گروهی بگذرد، تا بوی او را دریابند وی زناکار است و هر چشمی که عمداً این زن را ببیند زناکار است. (1)
موضوع علاقه به جنس مخالف و او را تنها برای خود خواستن و اجازه ندادن به دیگران برای وارد شدن در حریم و محدوده جنس ماده، نه تنها یک خصلت خوب انسانی است، بلکه در بسیاری از حیوانات این خوی و صفت وجود دارد.
بر همین اساس در جنگل‌ها حیوانات اجازه نمی‌دهند، حیوان دیگری در آن محدوده‌ای که حیوان ماده و جفتش زندگی می‌کند وارد شود، و در صورتی که بخواهد وارد شود با عکس العمل شدید حیوان نر روبرو خواهد شد، اگرچه منجر به درگیری و زد و خورد و زخمی شدن گردد. به خاطر آنکه حیوان نر براساس غریزه‌ای که خداوند در درون او نهاده، حیوان ماده را متعلق به خودش می‌داند و اجازه نمی‌دهد دیگران به حقوق او تجاوز کنند.
و این خصلتِ حفظ ناموس و حساس بودن نسبت به آن، همان غیرتی است که خداوند بزرگ برای حفظ ارزش‌ها و حراست از کانون خانواده در فطرت انسان قرار داده است. بنابراین ارتباط نامشروع تحت عنوان دوست پسر یا دختر تجاوز به حقوق دیگران و دست‌برد به ناموس انسان‌ها است، همان تجاوز و پایمال کردن حقی که حیوانات نمی‌توانند تحمل کنند تا چه رسد به انسان‌ها!

پی‌نوشت‌ها:

1.سنن نسائی، ج8، ص153، کنزالعمال، ج16، ص383، شماره‌ی 45010.

منبع مقاله :
محمدی نیا، اسدالله، (1392)، دختران می‌پرسند: چرا؟، قم: انتشارات سبط اکبر (ع)، چاپ نهم.